Χάνεις χρόνο
Χάνεις χρόνο !
Η κοπέλα είναι 27 ετών. Κατάγεται από μια κωμόπολη της Β. Ελλάδας όπου και μεγάλωσε. Όταν τέλειωσε το Λύκειο ήρθε για σπουδές στην Αθήνα. Τελείωσε τις πανεπιστημιακές της σπουδές και σήμερα εργάζεται σε μια πολυεθνική εταιρεία. Παράλληλα, συνεχίζει τις πολύ προχωρημένες μουσικές της σπουδές στην κιθάρα και ταυτόχρονα έχει κι άλλα ενδιαφέροντα.
Όταν ήρθε στην Αθήνα, δημιούργησε μια σχέση μ’ έναν συμφοιτητή της η οποία κράτησε πέντε χρόνια, από την οποία χώρισε με δική της πρωτοβουλία και τους τελευταίους μήνες έχει μια νέα σχέση. Όπως διαπιστώνουμε η κοπέλα βρίσκεται σε μια φάση εξέλιξης. Έχει πολλές προοπτικές. Γι’ αυτό το λόγο, δεν γνωρίζει αν θα συνεχίσει να εργάζεται στο δημόσιο ή αν θα στραφεί στα μουσικά της ενδιαφέροντα.
Η μητέρα της όμως, δεν είναι ικανοποιημένη. Για κείνην, ο αντικειμενικός στόχος της κόρης «θα έπρεπε» να είναι ο γάμος και τα παιδιά. Ήδη από το δεύτερο χρόνο της σχέσης που είχε κάνει την προέτρεπε να παντρευτεί. Το φαινόμενο αυτό το συναντάμε συχνά η σύντροφός μου κι εγώ σαν ψυχολόγοι. Πολλές κοπέλες, οι περισσότερες με πανεπιστημιακές σπουδές και εμφανίσιμες και με επαρκείς κοινωνικές δεξιότητες οι οποίες όμως στον τομέα της συντροφικότητας δεν έχουν βρει μέχρι τώρα τον κατάλληλο και είναι αγχωμένες γιατί …έχουν μείνει πίσω. Ανεξάρτητα από την επαγγελματική τους κατάσταση έχουν την αίσθηση ότι χρωστάνε την …κοινωνική τους θητεία. Μ’ άλλα λόγια έχουν «άγχος αποκατάστασης».
Το άγχος αυτό εμφανίζεται συνήθως από τα 28 και πέρα σε κοπέλες που δεν έχουν έναν «σταθερό δεσμό» με προοπτική. Συνήθως κρατάει μέχρι τα 40 με 42. Έχει επίσης να κάνει και με τον τόπο καταγωγής. Στις κοπέλες που κατάγονται από την επαρχία ίσως να εμφανίζεται νωρίτερα απ’ ότι στις κοπέλες από τα μεγάλα αστικά κέντρα.
Είναι προϊόν της Ελληνίδας μάνας η οποία βρίσκεται σε σύγχυση και ζητάει από την κόρη της ένα σωρό ετερόκλητα πράγματα: «Να σπουδάσεις, να είσαι όμορφη, να παντρευτείς, να γίνεις εκκολαπτική μηχανή, να κορνιζάρεις το πτυχίο και να γίνεις μια καλή μάνα, μαγείρισσα και νοικοκυρά». Φυσικά οποιαδήποτε συμπεριφορά ξεφεύγει από αυτή τη γραμμή θεωρείται από τη μάνα «χάσιμο χρόνου».
Η πλάκα είναι ότι αυτή η εντολή (που έχει καταγραφεί μέσα τους) σε κάποιο βαθμό τις επηρεάζει όλες. Το «χάνεις χρόνο» εντείνεται καθώς η κοπέλα μεγαλώνει και οι «αποτυχίες» (ή ατυχίες) στις συντροφικές απόπειρες διαδέχονται η μία την άλλη. Όταν φτάνουν γύρω στα 33 με 38 το άγχος αυτό εντείνεται και δύσκολα μπορούν να το ελέγξουν με αποτέλεσμα με κάθε νέα γνωριμία στο πίσω μέρος του μυαλού τους να γίνεται μια αξιολόγηση του ατόμου ως γαμπρού. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό από τους άντρες οι οποίοι μόλις αντιληφθούν ότι η κοπέλα εκπέμπει …«αποκαταστασιόνια» παίρνουν δρόμο. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος: Όσο εκπέμπουν αυτές αποκαταστασιόνια οι άντρες παίρνουν δρόμο και όσο οι άντρες παίρνουν δρόμο, το άγχος αποκατάστασης αυξάνεται.