Πρωταθλητές

Πρωταθλητές

Προσωπικά δεν είχα την «τύχη» να σπουδάσω σε κάποιο Ελληνικό ανώτατο ίδρυμα. Πήρα όμως μια γεύση από τους φίλους μου που σπούδαζαν στα Ελληνικά Πανεπιστήμια καθώς και από τα δύο χρόνια που δίδασκα Καράτε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Βέβαια, ξόδεψα κοντά 10 χρόνια σε Αμερικάνικα Πανεπιστήμια και λίγο – πολύ διαπίστωσα κι εκεί το ίδιο φαινόμενο:

Οι πραγματικά καλοί φοιτητές, συμμετέχουν στα κοινά, αλλά δεν επιδιώκουν ρόλους εξουσίας. Από την άλλη, υπάρχουν και οι «πολιτικάντες». Είναι οι φοιτητές που εγγράφονται σε κάποιο φοιτητικό κόμμα και καταφέρνουν ν’ αναρχηθούν σε θέσεις προέδρων και γενικών γραμματέων. Τα περισσότερα από αυτά τα άτομα, αφού πάρουν το πτυχίο, συνεχίζουν να επιδιώκουν πολιτικούς ρόλους. Μερικοί απ’ αυτούς γίνονται κάποια μέρα βουλευτές, υπουργοί, ακόμα και πρωθυπουργοί.

Είναι όμως δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα να ξέρεις να κατακτάς την εξουσία και να ξέρεις να διοικείς αποτελεσματικά. Η ιστορία της πατρίδας μας τα τελευταία τριάντα χρόνια, αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι που κυβερνούσαν ήξεραν να κατακτούν (και να διατηρούν) την εξουσία, αλλά δεν ήξεραν να κυβερνήσουν. Το αποτέλεσμα το έχουμε μπροστά μας. Η χώρα έχει φτάσει στο χείλος της χρεοκοπίας.

Το 1999 εκδόθηκε ένα βιβλίο μου με τίτλο «Ο Εθνικός μας χαρακτήρας». Στο βιβλίο αυτό (που ήταν «προφητικό») χρησιμοποίησα στοιχεία από την Eurostat. Στη σελίδα 157 παραθέτω έναν πίνακα που αν τον δεις, θα πάθεις σοκ. Ο πίνακας δείχνει πόσο αυξήθηκε το κόστος της ζωής στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανάμεσα στο 1980 και το 1992. Την εποχή εκείνη, τα περισσότερα χρόνια πρωθυπουργός ήταν ο χαρισματικός ηγέτης Ανδρέας Παπανδρέου. Ήταν μάλιστα και «διάσημος» οικονομολόγος. Σίγουρα ο Αντρέας ήξερε να μαγεύει τα πλήθη και να κατακτά την εξουσία. (Μια τέχνη που την είχε μάθει από τον πατέρα του). Ήξερε επίσης να στρογγυλοκάθεται στην εξουσία και να μην την εγκαταλείπει με τίποτα. Ούτε όταν ήταν να μπει στο χειρουργείο. Το ερώτημα είναι: Ήξερε να κυβερνά; Η απάντηση είναι στους παρακάτω αριθμούς. Πόσο αυξήθηκε το κόστος της ζωής από το 80 έως το 92:

Ολλανδία 39,3%
Γερμανία 40% περίπου
Βέλγιο 60% περίπου
Δανία 80% περίπου
Αγγλία 107%
Ισπανία 170,7%
Ιταλία 180%
Ελλάδα 688%

Το κακό είναι ότι το 80% του πληθυσμού, ψηφίζουμε ξανά και ξανά τους ίδιους.