Μια παλιά συνέντευξη

Μια παλιά συνέντευξη

Σκαλίζοντας τα αρχεία του υπολογιστή μου έπεσα σ΄ ένα έγγραφο χρονολογημένο το 2004. Είναι μια από τις πρώτες γραπτές συνεντεύξεις που έδωσα στο διαδίκτυο. Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα της δημοσιογράφου ούτε τι εκπροσωπούσε. Είναι μια σειρά από προσωπικές ερωτήσεις που έπρεπε να τις απαντήσω σχεδόν λακωνικά. Μια κι έχουν περάσει 8 χρόνια από τότε, έχω την περιέργεια: Πώς θα απαντούσα τις ίδιες ερωτήσεις σήμερα. Τις αρχικές απαντήσεις τις γράφω με μπλε γράμματα. Τις σημερινές (αν διαφέρουν) τις γράφω με κόκκινα. Αλλιώς αφήνω την αρχική απάντηση ως έχει.

– Ποιο είναι το αγαπημένο σας ρητό;

Με πορδές δεν βάφονται αυγά.

–    Ποια είναι η πρώτη σκέψη που κάνετε το πρωί;

Τι περιμένω σήμερα που θα μου δώσει χαρά;

–    Το βράδυ με ποιες σκέψεις κοιμόσαστε;

Με τις μισοτελειωμένες υποθέσεις της μέρας.

–    Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;

Ό,τι δίνει κίνητρο για δημιουργία και εξέλιξη.

–    Τι είναι αυτό που σας γεμίζει και σας βοηθάει να συνεχίσετε το γράψιμο;

Η επιθυμία να μοιράζομαι τις σκέψεις μου.

–    Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας δυσκολεύει τη γραφή σας;

Η κοινωνικότητα και η υπερκινητικότητα…

–    Πόσες ώρες την ημέρα γράφετε;

Τα ωράρια είναι για σκλάβους.

Τις ώρες που έχω διάθεση αλλά και διαθέσιμο χρόνο.

–    Τι αγαπάτε στους ανθρώπους;

Τη βλακεία μας…

Την εντιμότητα.

–    Τι δεν συγχωρείται στους άλλους;

Την ασυνέπεια.

Την επαναλαμβανόμενη ασυνέπεια σε σημαντικά θέματα.

–    Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία;

Η αίσθηση πληρότητας.

Όταν λέω «αυτή τη στιγμή είμαι τόσο καλά που δεν μου λείπει τίποτα».

–    Ποιο είναι κατά την άποψη σας το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο.

Να χαλάσει η υγεία του.

Να χαλάσει η υγεία του και να μην έχει συμπαράσταση.

Απ΄ ό,τι διαπιστώνω, μικρές οι διαφορές. Όμως, αυτές οι ερωτήσεις δεν πιάνουν τις διαφορές που διαπιστώνω. Προς το παρόν δεν θέλω να επεκταθώ άλλο στο θέμα.