Πυρκαγιές

Πυρκαγιές.

Πράγματι δεν υπάρχουν αποδείξεις;

(2009)

Μετά τις πρόσφατες πυρκαγιές, όλοι μας λίγο – πολύ ψάχνουμε για τους ένοχους. Να είναι οι εμπρηστές; Να είναι η ανεπάρκεια των κρατικών μηχανισμών, η γραφειοκρατική δυσκαμψία και η έλλειψη συντονισμού;

Όπως κάθε φορά, ψάχνουμε για ένοχους στα πρόσφατα γεγονότα. Μάλιστα ένας δημοσιογράφος – ερευνητής, έχει βαλθεί για λογαριασμό του SKAI ν’ ανακαλύψει τους ανθρώπους που ξεκίνησαν τη φωτιά στο Γραμματικό. Κατά την άποψή μου, το μόνο που θα καταφέρει είναι να κάνει μια σειρά τηλεοπτικών εκπομπών καλής ακροαματικότητας για να καταλήξει στο γενικό συμπέρασμα ότι οι ένοχοι είναι πολλοί και πολύ καλά κρυμμένοι.

Κατά τη γνώμη μου, αν θέλουμε να βρούμε τους ένοχους για τους εμπρησμούς πρέπει να ψάξουμε στο παρελθόν. Η χώρα μας υποφέρει από μεγάλες πυρκαγιές πολλά χρόνια τώρα. Αξίζει λοιπόν, να διερευνήσουμε τις παλιές πυρκαγιές. Για παράδειγμα, ας πάρουμε μια μεγάλη πυρκαγιά που έγινε γύρω στο 1980. Το πρώτο που θα ψάξουμε είναι τι νομικές ρυθμίσεις ακολούθησαν το γεγονός. Άλλαξε χαρακτηρισμό η περιοχή; Τη μετέτρεψαν οι κυβερνώντες από δασική σε οικοδομήσιμη; Αν έγινε, τότε έχουμε ήδη βρει τον πρώτο ένοχο: Είναι ο άνθρωπος που έβαλε την υπογραφή του σ’ αυτή την απόφαση. Είναι συγκεκριμένος άνθρωπος με όνομα, επίθετο και αριθμό ταυτότητας. Την εποχή εκείνη πρέπει να ήταν κάτι σαν υπουργός. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος: Μεταξύ 1997 και 2002 αποχαρακτηρίστηκαν χιλιάδες στρέμματα στην περιοχή της Πεντέλης. Ήταν το δάσος που είχε καεί!

Στη συνέχεια, θα ψάξουμε ποιοι αγόρασαν μεγάλες εκτάσεις στην καμένη γη. Αυτοί είναι οι επόμενοι ένοχοι. Μην εκπλαγείς αν βρεις ότι ο αγοραστής ήταν ένας Συνεταιρισμός συμβολαιογράφων, αξιωματικών, εμπόρων, γιατρών και βάλε. Εγώ αυτούς, ηθικά, τους θεωρώ «νόμιμους κλεπταποδόχους». Καίν’ ένα δάσος, μετά το… βαφτίζουν «οικοδομήσιμο» και κάποιοι δικοί τους που γνωρίζουν τις πληροφορίες σπεύδουν κι αγοράζουν τα καμένα – όπως οι κλεπταποδόχοι αγοράζουν τα κλεμμένα, αφού πρώτα έχουν βαφτιστεί «νόμιμα».

Αφού συγκεκριμενοποιήσουμε τους ένοχους, μετά θα διερευνήσουμε τις μεταξύ τους σχέσεις. Για παράδειγμα, μπορεί η κόρη του υπουργού που υπέγραψε την απόφαση να είναι παντρεμένη με τον κτηματομεσίτη που αγόρασε τα οικόπεδα. Αυτή είναι μια δημοσιογραφική έρευνα που θ’ άξιζε τον κόπο. Όσο για τους ένοχους; Είναι όλοι συγκεκριμένοι.

Για την περίοδο 1997 – 2002 οι ένοχοι είναι:

Ο κύριος ή η κυρία που υπέγραψε την απόφαση αποχαρακτηρισμού της Πεντέλης ως «δασική περιοχή». Είπαμε: Έχει όνομα, επίθετο και αριθμό ταυτότητας.

Οι «καμεναποδόχοι» φορείς που αγόρασαν μεγάλες εκτάσεις. Κι αυτοί είναι συγκεκριμένα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου. Κι αυτοί είχαν προέδρους και διευθυντές με όνομα, επίθετο και αριθμό ταυτότητας.

Αυτός ή αυτή που υπέγραψε τη θανατική ποινή της Πεντέλης, τι σχέσεις είχε με τα συγκεκριμένα πρόσωπα που διοικούσαν τους φορείς οι οποίοι αγόρασαν το καμένο βουνό. Και τι περιουσιακά στοιχεία κατέχουν όλοι αυτοί οι συγκεκριμένοι σήμερα;

Κι ύστερα λέμε ότι ψάχνουμε για ένοχους. Και πού τους ψάχνουμε; Στο Γραμματικό του 2009. Μα τους έχουμε στο πιάτο! Η περίοδος 1997-2002 είναι ένα και μόνο ένα παράδειγμα. Το ίδιο φαινόμενο θα το συναντήσουμε να επαναλαμβάνεται σε όλη την επικράτεια, εδώ και χρόνια τώρα. Το θέμα είναι:

Θέλει το επίσημο κράτος να καθίσει τους συγκεκριμένους ένοχους στο σκαμνί; Η απάντηση είναι «όχι». Γιατί; Διότι αυτοί οι κύριοι αποτελούν το επίσημο κράτος.