Ψευδοσυντροφικότητα

Ψευδοσυντροφικότητα

Τους δύο τελευταίους μήνες, συνειδητοποιώ πως έχω παγιδευτεί. Ας τα πάρουμε απ’ την αρχή:

Η τελευταία «στρωτή» συντροφική σχέση που είχα κράτησε 2,5 χρόνια και τελείωσε πριν 6 χρόνια. Με τη λέξη «στρωτή» εννοώ ότι υπήρχε πραγματική σχέση: Συναντιόμασταν 3 με 4 βράδια την εβδομάδα, συχνά κοιμόμασταν μαζί, διασκεδάζαμε, βλέπαμε φίλους, μέναμε μαζί τα Σαββατοκύριακα και κάναμε μαζί διακοπές. Είχαμε δηλαδή μια εμπράγματη συντροφικότητα. Από κει και πέρα, ακολουθεί μια εξαετία με «υπεραστικές» σχέσεις:

Η πρώτη ήταν μια χαρισματική κοπέλα που ζούσε σε μια επαρχιακή πόλη. Βρισκόμασταν από Παρασκευή βράδυ μέχρι Κυριακή απόγευμα. Η ιστορία αυτή κράτησε ένα χρόνο.

Ακολουθεί μια σχέση με μια γυναίκα που ζούσε στην άλλη άκρη της Αθήνας. Βρισκόμασταν Σάββατο και – κάθε 2 εβδομάδες- και Κυριακή βράδυ και κάναμε διακοπές μαζί. Κράτησε 1,5 χρόνο.

Μετά, δημιουργώ μια σχέση με μια κοπέλα από τη Θεσσαλονίκη. Βρισκόμασταν κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και έφευγε Δευτέρα. Ξοδέψαμε και κάποια δεκαήμερα μαζί σε γιορτές και διακοπές κι αυτό ήταν όλο. Η σχέση κράτησε συνολικά 1,5 χρόνο και έληξε πριν 4 μήνες.

Γενικά στο φλερτ νομίζω πως είμαι ψύχραιμος. Ούτ’ ενθουσιάζομαι ούτε αποθαρρύνομαι εύκολα. Αυτούς τους 4 μήνες όμως, συνειδητοποιώ το εξής: Όταν νιώσω έλξη και υπάρχει ανταπόκριση, τα συναισθήματά μου εξελίσσονται και αυξάνονται ραγδαία. Δηλαδή η ένταση του συναισθήματος είναι μεγαλύτερη απ’ όσο δικαιολογεί ο χρόνος γνωριμίας. Το αποτέλεσμα είναι το άλλο άτομο να αιφνιδιάζεται και να κάνει πίσω. Αυτό το φαινόμενο το βίωσα 3 φορές μέσα σ’ αυτούς τους 4 μήνες! Κάτι δεν πάει καλά. Γιατί αντιδρώ έτσι;

Πιστεύω πως η απάντηση βρίσκεται στην εξαετία: Καμία από τις σχέσεις που είχα μέσα σ’ αυτά τα χρόνια δεν ήταν στρωτή. Δεν ήταν σχέση καθημερινότητας. Έτσι, ενώ η σχέση (με τα τηλεφωνήματα, τα γραπτά μηνύματα κ.λπ.) έδινε μια ψευδαίσθηση συντροφικότητας, στην πραγματικότητα ήμουν μόνος. Αυτό δεν μ’ ενοχλούσε γιατί το «κουκούλωνα» με την ψευδοσυντροφικότητα.

Χρόνο με το χρόνο όμως, φαίνεται ότι η ανάγκη αυτή θέριεψε και τώρα δυσκολεύομαι να κουμαντάρω την έκφρασή της. Το φαινόμενο αυτό το ονομάζω «αναγκίλα» (κατά το… ποδαρίλα) και πολύ με θλίβει που διαπιστώνω ότι με διακατέχει. Νιώθω σα να έχω …ψώρα. Αν συνεχιστεί θα δημιουργήσει φαύλο κύκλο: Όσο θα πέφτω σαν κεραυνός οι γυναίκες θα παίρνουν δρόμο και όσο αυτές θα παίρνουν δρόμο, η στέρηση θα με κάνει να πέφτω σαν κεραυνός στο …τετράγωνο.

Καλό θα ήταν λοιπόν να βρω πώς θα τιθασεύσω αυτή την ανάγκη για συντροφικότητα. Όχι να την καταργήσω. Απλά να μην παρασύρει η έντασή της τη συμπεριφορά μου. Κοινώς να μην κάνω και να μη λέω μαλακίες. Το παρήγορο είναι ότι συνειδητοποίησα το πρόβλημα. Θα το ψάξω το θέμα. Δεν θα πάω αμαχητί…

Λίγες Μέρες Αργότερα

Εδώ και λίγες μέρες ψάχνω τρόπους ν’ αντιμετωπίσω την αναγκίλα. Πιστεύω πως εκτός από τον εαυτό μου ίσως βοηθήσω κι άλλους… Πάντως ό,τι σκέφτηκα ισχύει για μένα. Για τους άλλους δεν ξέρω.

1. Χρειάζεται να μειωθεί η στέρηση. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Με δόσεις «μικροσυντροφικότητας». Δηλαδή, ανοιχτές σχέσεις με άτομα προς τα οποία η έλξη που νιώθω είναι αρκετή ώστε να νιώθω ερωτικά, αλλά όχι τόσο έντονη ώστε να κινδυνεύω να ξαμοληθούν τα συναισθήματά μου και να μη μπορώ μετά να τα μαζέψω. Τέσσερις φορές το έπαθα. Φτάνει! Θα μου πεις «σαν πολύ ορθολογιστική ακούγεται η ιδέα σου. Και τα συναισθήματα της άλλης πλευράς, τι γίνονται;». Αν πάσχει κι εκείνη από αναγκίλα, ας κάνει κάτι για το πρόβλημά της. ( Τι να πω ρε παιδιά; Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται…) Γενικώς, το πρώτο μέτρο είναι αδύναμο διότι εξαρτάται και από την ελεύθερη θέληση ενός άλλου ανθρώπου.,

2. Να μειώσω όσο μπορώ τις καθημερινές δραστηριότητες ρουτίνας και ν’ ασχολούμαι με πράγματα που μ’ ενδιαφέρουν. Όσο λιγότερο βαριέσαι μόνος σου, τόσο λιγότερες ανούσιες παρέες κάνεις. Αυτό προϋποθέτει δημιουργικότητα. Απ’ αυτήν έχω μπόλικη. Έτσι, σκαρφίστηκα την έρευνα η οποία μου έχει δώσει πολύ κέφι,

3. Ν’ ανανεώσω τον κοινωνικό μου κύκλο. Να πάρω ενεργητικό ρόλο προκειμένου να γνωρίσω νέους φίλους. Καλοί είναι οι παλιοί, αλλά αν μείνω μόνον εκεί, θα …σαπίσω. Κι εδώ ήδη έδρασα. Μέσα σε 2 μέρες έκανα πάνω από 20 νέες γνωριμίες.

4. Να φροντίζω, μέχρι το μεσημέρι, να έχω σχεδιάσει η μέρα μου να τελειώνει με κάτι ευχάριστο. Το ακολουθώ με… θρησκευτική ευλάβεια.

Βέβαια, για αξιολογηθούν αυτά σαν μέτρα κατά της αναγκίλας χρειάζεται να δοκιμαστούν στην πράξη. Μέχρι τότε υπομονή.