Η …Αυτοκτονία

Η …Αυτοκτονία

Η περασμένη Τρίτη ήταν …των αυτοκτονιών.

Ήταν γύρω στις 5.30 το απόγευμα. Έπινα τον καφέ μου ακούγοντας Edvard Grieg και περίμενα το ραντεβού μου στις 6. Χτυπάει το κουδούνι. Ήταν ο φίλος μου ο Νώντας. Γνωριζόμαστε 25 χρόνια. Πετυχημένος επιχειρηματίας. (Έγινε επιχειρηματίας επειδή κάποτε, κάποιος τον είπε «μαλάκα». Επιχειρηματίας όντως έγινε. Μαλάκας παρέμεινε). Αιφνιδιάστηκα ευχάριστα από την παρουσία του. Του έβαλα καφέ. (Δεν ήπιε γουλιά γιατί …έχει υπέρταση).

• Γιώργη, ετοιμάζομαι ν’ αυτοκτονήσω. (Αμέσως ηρέμησα. Αυτοί που έχουν σκοπό ν’ αυτοκτονήσουν δεν το λένε σε κανέναν).

Τα είπαμε με το φίλο μου, τα έβγαλε από μέσα του, δώσαμε και τα καθιερωμένα φιλιά και μόλις ήρθε το ραντεβού των 6 το διαλύσαμε.

Η ώρα έχει πάει 7. Μόλις έχω κρατήσει τις σημειώσεις μου από το ραντεβού των 6 και χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι μια ευγενέστατη και ευχάριστη φωνή, αλλά αυτά που λέει δεν είναι καθόλου «ευχάριστα». Παραθέτω ό,τι θυμάμαι από τον τηλεφωνικό διάλογο.

• Κύριε Π. Μπορείτε σας παρακαλώ να με δεχθείτε άμεσα;

• Μήπως νομίζετε ότι είμαι οδοντίατρος; (Γελάει. Άρα δεν είναι χαζή).

• Κύριε Π. Σας έχω άμεση ανάγκη.

• Για ποιο πράγμα;

• Ο σύζυγος μου που είναι 55 ετών έκανε μια απόπειρα αυτοκτονίας.

• Για να λέτε «απόπειρα» θα πει ότι ζει.

• Ναι, αλλά είναι σε μαύρο χάλι.

• Πήρε παραπάνω δόση και …τηγάνισε τον εγκέφαλό του;

• (Γελάει κλαίγοντας). Όχι. Μια χαρά είναι ο εγκέφαλος. Το κρανίο έχει πρόβλημα.

Με απλά λόγια: Ο άνθρωπος έφτασε σε τέτοια οικονομικά αδιέξοδα που αποφάσισε να …την κοπανίσει διά της αυτοκτονίας.

Αποφάσισε να κρεμαστεί. Πήγε στο υπόγειο. Εκεί, διάλεξε ένα από τα ξύλινα δοκάρια που στήριζαν το ταβάνι και τύλιξε το σχοινί από το οποίο επρόκειτο να κρεμαστεί. Έβαλε κάτω από τα πόδια του ένα σκαμπό. Είπε ένα ηρωικό «αντίο ζωή» και κλότσησε το σκαμπό.

Έλα όμως που το μαδέρι δεν άντεξε το βάρος του! Έσπασε και του ήρθε στο κεφάλι. Και τώρα νοσηλεύεται με διάσειση εγκεφάλου στο νοσοκομείο….