Ο Μάγος Μπαλτάσαρ

Ο Μάγος Μπαλτάσαρ

Με τη γραμματέα μου τη Χρυσάνθη έχουμε ένα κοινό: Συνέχεια ψάχνουμε να βρούμε τα πράγματά μας. Τη μια ψάχνουμε τα γυαλιά, την άλλη τα κλειδιά, το τετράδιο, το στυλό, το χαρτάκι με το τάδε σημαντικό τηλέφωνο κ.λπ. Υπολογίζω ότι πρέπει να χάνω τουλάχιστον 15 λεπτά την ημέρα ψάχνοντας. Δηλαδή ξοδεύω 91,25 ώρες το χρόνο ψάχνοντας να βρω τα πράγματά μου! Και σαν καπνιστής πίπας, έχω πολλά να ψάξω: Τη τάδε πίπα, τον αναπτήρα, το εργαλείο, τον καπνό, τα φιλτράκια και πάει λέγοντας.

Το φαινόμενο οφείλεται σε μια συνήθεια που ονομάζεται «πολυφασική λειτουργία»: Το μυαλό σου ασχολείται με πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Για παράδειγμα, μιλάς στο τηλέφωνο ενώ βλέπεις τηλεόραση και ταυτόχρονα κάνεις κάποιους λογαριασμούς σ’ ένα calculator. Η πιθανότητα εκείνη την ώρα να κάνεις μια αυτόματη κίνηση και ν’ ακουμπήσεις το χαρτομάντιλο που φύσηξες τη μύτη σου πάνω στον αναπτήρα, είναι πολύ μεγάλες. Μετά μπορεί να φας όλο το σπίτι για να βρεις τον αναπτήρα.

Αυτές τις αυτόματες κινήσεις τις ονομάζω «ο φοβερός μάγος Μπαλτάσαρ». Είναι σα να υπάρχει ένα κομμάτι μέσα σου που… σου την έχει στημένη και όποτε βρίσκει ευκαιρία σου εξαφανίζει πράγματα. Σου εξαφανίζει τα κλειδιά του αυτοκινήτου την ώρα που βιάζεσαι του σκοτωμού, σου εξαφανίζει το πορτοφόλι την ώρα που έχει έρθει το παιδί με τις πίτσες και περιμένει να πληρωθεί και γενικά σου κάνει χοντρές πλάκες.

Αν ποτέ βρεθείς στο γραφείο μου την ώρα που δεν έχουμε δουλειά, η πιο πιθανή κουβέντα που θ’ ακούσεις είναι τη Χρυσάνθη ή εμένα να λέμε «μα πού στο καλό το έβαλα; Άνοιξε η γη και το κατάπιε;». Εγώ λέω και κάτι ακόμα: «Έλα Μπλατασαράκο. Μη μου σπας τα… νεύρα». Μάλιστα, καμιά φορά συναντιόμαστε την ώρα που ψάχνουμε και ξεραινόμαστε στα γέλια.